အားထုတ္မွဳကင္းရလ်ွင္းခ်မ္းသာ ထိုေနရာမ်ားရွိျငားမွန္စြာ သင္ကိုယ္တိုင္လည္းထိုပဲသြားပါ ငါ့ကိုလဲထိုပဲပို႔ေပးပါ (သုသိမသုတ္)

Sunday, August 26, 2012

“မလြမ္းဘယ္သူရွိပါ့မလဲ”

တိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္ေနတဲ႔ {LODGE OASIS} ဟိုတယ္ရဲ႕ အခန္းတေနရာမွာ အေတြးေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔ ဗာရာဏသီရဲ႔ လြမ္းေမာဘြယ္ရာေလးကို ေတြးရင္း အမိ ျမန္မာျပည္ျပန္ေတာ႔မယ္ ဆိုေတာ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ လာေရာက္ႏွဳတ္ဆက္ၾကတာေလးကို အေတြးထဲမွာထင္ဟပ္လို႔ “အင္တာနက္အိမ္ေလးရဲ႕” စည္ကားပံုေလးကို ျပန္လည္ အသက္၀င္ေနမိတယ္ေပါ့။ ခြဲရေတာ႔မယ္ဆိုတဲ႔ အသိတရားေလးေတြက ဟိုခပ္ေ၀းေ၀းမွ သံေယာဇဥ္ ၾကီးတတ္သူေတြကလည္း လာေရာက္ ႏွဳတ္ဆက္ခဲ႔ၾကတာေလးေတြကိုလည္း ေတြးေနမိတယ္ ။ အင္တာေနရွင္နယ္ေလဆိပ္ရဲ႕ လမ္းမၾကီးမွ အဆက္မျပတ္ကားဟြန္းသီးသံေၾကာင္႔ အေတြးစကို ခဏနားျပီး တံခါးဖြင္႔ၾကည္႔လိုက္မိခဲ႔တယ္။ အိႏၵိယနိဳင္ငံရဲ႔လူဦးေရ ထူထပ္ေပါမ်ားလွတဲ႔ေနရာတခုမွာ လူေပါင္းစံုလဲေနထိုင္သြားလာလွဳပ္ရွားလို႔ ေနတာေတြ႔ရတယ္။ ဘာရယ္ေတာ႔မဟုတ္။ ထံုးစံအတိုင္း ယဥ္ေၾကာလိုင္းမ်ားပိတ္ဆို႔ေန၍ ကားဟြန္းသံသည္ ငွက္ဆိုးထိုးသြအလား.က်ယ္ေလာင္စြာတီးလ်ွက္မို႔ တိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္မွဳကိုို ျဖိဳခြင္းလိုက္သည္။ အျပင္ခဏထြက္လိုက္ခ်ိန္မွာ ျပင္ပေလနုတခ်က္တိုးေ၀ွ႔မွဳနဲ႔ ရာသီဥတုသည္လည္း အထက္ေကာင္းကင္မွာညိဳေရာင္မွိဳင္းလို႔ မိုးရြာေတာ႔မည္မို႔ အထဲသို႔ ျပန္၀င္လာခ်ိန္မွာ အခန္းတြင္းမွာလည္း အဲယားကြန္းရဲ႔ မညီညာေသာသံစံုတီးလံုးသံတို႔မွတပါး တိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္လွ်က္ မိမိလည္း ေတြးလက္စအေတြးကို ဆက္လက္ေတြးေနမိသည္။ လူသားတိုင္းလူသားတိုင္းမွာ ခင္မင္မွဳသံေယာဇဥ္ရွိတတ္ၾကစျမဲ အခ်ိန္တန္ရင္ လမ္းခြဲရမွာပါလားလို႔ လမ္းခြဲရေပမဲ႔လဲ တေန႔ေန႔တခ်ိန္ျပန္လည္ဆံုဆည္းခြင္႔ဆိုတာ ရွိလာမွာပါပဲေလဆိုျပီး အျဖည္႔ေတြးေတြးျပီး မနက္ျဖန္ဆိုတဲ႔အခ်ိန္ဟာ အိႏၵိယနိဳင္ငံကေန ထြက္ခြာခဲ႔ရေတာ႔မယ္လို႔ေတြးေနမိပါရဲ႔..။ ဗာရာဏသီရဲ႕ ႏွဳတ္ဆက္စရာ ဦးတင္ခ်စရာ မိဂဒါ၀ုန္သို႔အေျပးလႊားခ်ီတတ္ျပီး အိပ္သို႔ျပန္လာခဲ႔သည္။ ခဏေနျပီး မိမိရဲ႔ မိသားစုသဖြယ္ျဖစ္ခဲ႔သည္႔ ညီမငယ္မ်ားကို ႏွဳတ္ဆက္ရန္လည္း က်န္ခဲ႔ေသးသည္မို႔ သြားခဲ႔ရေသးတယ္ေပါ့။ မိမိအတြက္ ရထားေပၚ တရက္တိတိခံေသာ ပူတီမ်ားကို ညီမငယ္ဂ်ိဳတီးဂ်န္းမွ စားေသာက္ရန္ ျပဳလုပ္ေပးထားသည္။ ေသခ်ာက်နစြာ ၾကာရွည္ခံေစေသာ ေငြေရာင္စကၠဴျဖင္႔ ထုတ္လို႔ မိမိ၏ ျမန္မာျပည္မယ္ေတာ္ၾကီးအတြက္ ဆာရီစႏွင္႔ ျခံဳပု၀ါတထည္လက္ေဆာင္ေပးလို႔ မိမိအတြက္ ျခံဳထည္တထည္ မိသားစုမွ အမွတ္တရ အလွဴတခု အိႏၵိယနိဳင္ငံမွာေနစဥ္ မိသားစုရဲ႕ အမွတ္တရေလးေတြ အၾကိမ္မ်ားစြာရရွိခဲ႔တယ္ေပါ့။ ထိုည(၂၅.၈.၂၀၁၂)ညတနာရီ၅၅ မိနစ္အခ်ိန္သို႔ေသာ္ (၂၆.၈.၂၀၁၂)သို႔ေရာက္ရွိခဲ႔သည္ ကာလကတၱားျမိဳ႕သို႔ ရထားျဖင္႔ ခရီးထြက္ရေတာ႔မည္မို႔ ထိုအိမ္မွာပဲ မြန္ဂိုစလိုက္ဘူတာသို႔ လိုက္ပို႔ေပးခဲ႔သည္။ နာရီတို႔သည္ တစထက္တစ ဗာရာဏသီေရႊျမိဳ႔ေတာ္ၾကီးနဲ႔ ခြဲခြာဘို႔ နီးလာခဲ႔ေခ်ျပီ။ ည၁၂ နာရီေက်ာ္သည္ႏွင္႔ ခရီးထြက္ရန္ျပင္ဆင္ရေတာ႔၏ မၾကာေခ် ကားေရာက္လာသည္။ ကားေရာက္လာသည္ႏွင္႔ ဗာရာဏသီျမိဳ႕ၾကီးႏွင္႔ခြဲခြာဘို႔ တိုက္တြန္းေနသည္႔အလား ခြဲခြာရေတာ႔မွာမို႔ ရင္ထဲမွာ မြန္းၾကပ္လွ်က္။ လိုက္ပို႔သူမ်ားကေတာ႔  ရွင္ဂ်ြန္ႏွင္႔ ကိုယႆ တို႔ ၂ပါး အိပ္ေရးပ်က္သည္ကိုပဓာနမထားပဲ မအိပ္ပဲ ထိုင္ေစာင္႔ေန၏။ အင္တာနက္စာမ်က္ႏွာကို လွန္ေလွာေနမိရင္း ေစာင္႔ေနမိ၏။ ကားေရာက္လာသည္ႏွင္႔ ပစၥည္းမ်ားတင္ခဲ႔သည္။ ေနရစ္ေပဦးေတာ႔ အင္တာနက္အိမ္ေလးေရ ဆိုျပီး ရင္ထဲမွဆို႔နင္႔မွဳနဲ႔အတူ ႏွဳတ္ဆက္ခဲ႔ရတယ္ေပါ့။ ကားေလးသည္ အာရွပူရ္သို႔ဦးတည္လွ်က္ ေမာင္းႏွင္ေန၏။ ညအခ်ိန္လင္႔ေနသည္မို႔ ကားလမ္းအေနအထားရွင္းေန၏။ က်ိဳးၾကားတစီးစ ၂ စီးစေတြ႔ရ၏။ထိုမွ ဗာရာဏသီျမိဳ႕ေတာ္၏ ဟိႏၵိလူမ်ိဳးတို႔၏ အဓိကအားထားရာဂဂၤါတံတားကို ျဖတ္လို႔ ဂဂၤါျမစ္ရဲ႔ ညရွဳခင္းသည္လည္း မီးေရာင္မ်ားျမိဳင္ဆိုင္လို႔ ဗာရာဏသီျမိဳ႕ရဲ႔က်က္သေရကိုေဆာင္ေနေတာ႔၏။ ဟိုမွာဘက္ကမ္းမွာေတာ႔ ရာမနန္းေတာ္ျပတိုက္ကေတာ႔ မွဳန္ျပျပမီးေတာက္ေလးမ်ားလင္းလို႔ မိမိကားေလးကေတာ႔ သူ႔တာ၀န္ေပးရာ မြန္ဂိုစလိုက္ဘူတာသို႔ဦးတည္လွ်က္ အခ်ိန္အားျဖင္႔ တနာရီေက်ာ္ေနျပီ ကဲ ကားသမားေမာင္အာက်ယ္ေရ “ဂ်လဒိ က်လိုး”လို႔ ေနာက္ကေန ေျပာလိုက္မိေတာ႔၏။ တကယ္လို႔ရထားသာမမွီေတာ႔ရင္ ၂၇ ရက္ေန႔ ေလယာဥ္စီးဘို႔သည္လည္းမလြယ္ကူလွ။ ကားလီဗာကို နင္းလိုက္တဲ႔အရွိန္ေၾကာင္႔ ရွင္ဂ်ြန္တေယာက္ ငိုက္ရာမွ နိုးလွ်က္ မၾကာခင္ မြန္ဂိုစလိုက္ဘူတာသို႔ ကားေလးသည္ သူ႔တာ၀န္ေက်ျပြန္ျပီမို႔ ထိုးရပ္ေလေတာ႔၏။

Tuesday, August 21, 2012

"ႏွဳတ္ဆက္ေတာ႔မည္ ဗာရာဏသီ"

ဗာရာဏသီေန႔ရက္မ်ား အေနၾကာလာခဲ႔သည္ႏွင္႔အမွ် မၾကာခင္ခြဲရေတာ႔မယ္ဆိုတဲ႔ အသိစိတ္။ အမိတကၠသိုလ္ၾကီး၏ ေခါင္းေလာင္းသံသည္လည္း တိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္ဆဲ ျငိမ္သက္ျမဲမို႔ ခြဲရေတာ႔မည္ဆိုတာ သိေနျပီပဲ သံေယာဇဥ္ၾကိဳးေလးေတြ ရစ္ခ်ည္ခဲ႔သမွ်ကို အျပီးပိုင္ႏွဳတ္ဆက္ခြဲထြက္ခဲ႔ရေပမဲ႔ ရင္ထဲမွာ ဟာတာတာနဲ႔ ေမ႔နိဳင္ေအာင္ၾကိဳးစားရေတာ႔မယ္။ တူတူေနခဲ႔ဘူးတဲ႔ သူငယ္ခ်င္းမ်ား လက္ျပႏွဳတ္ဆက္ရေတာ႔မယ္မို႔ အျပန္ခရီးမွာ ေအာက္ေမ႔တသျခင္းေတြရယ္ ေမ႔မရနိဳင္ေအာင္ထားရွိဘူးခဲ႔တဲ႔ ေမတၱာတရားေတြကို သူတေယာက္သိိပါေစေတာ႔ေလ။ ႏွစ္တိုင္းျပန္ေနၾကလိုေတာ႔မဟုတ္ခဲ႔။ ဒီႏွစ္အျပန္ခရီးမွာ ရင္ထဲမွာ အေတာ္ေလး ခံစားေနမိတယ္ေပါ့။ ျပန္မလာေတာ႔ဘူးဆိုတဲ႔ သံဒိ႒ာန္ခ်လိုက္လို႔ပဲ။ တိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္ေနတဲ႔ ေခါင္းေလာင္းသံကို ၾကားနိဳင္စြမ္းမရွိေတာ႔သလို ဗာရာဏသီေရႊျမိဳ႕ေတာ္ၾကီးနဲ႔ (ဘုရားဖူးမ်ားလာခဲ႔ရင္)မွတပါး မလာနိဳင္ေတာ႔ ေခါင္းေလာင္းသံသည္ ဘယ္ေသာအခါ ဘယ္အခ်ိန္ၾကမွ ၾကားရမွန္းမသိခဲ႔ေတာ႔ အိမ္တြင္းပုန္းကုလားမ လုပ္ေနတတ္တဲ႔ မိမိ။ မိမိတကၠသိုလ္ကိုသာ သံေယာဇဥ္ၾကီးစြာနဲ႔ ေစာင္႔ဆိုင္းျခင္းသည္ မဟာအမွားၾကီးျဖစ္ခဲ႔ရတယ္။ အမွန္ေတာ႔ ဗီဇာ ၂ ႏွစ္ခြဲအတြင္းမွာ ေခါင္းေလာင္းသံၾကားရမည္ဆိုတဲ႔ အသိစိတ္ေၾကာင္႔ရယ္ ရိုးစဥ္းစြာ၀န္ခံရရင္ မိမိတကၠသိုလ္အေပၚယံုၾကည္မွဳေတြ ထားလြန္းျခင္း၏ အက်ိဳးကေတာ႔ ဗီဇာ ၂ ႏွစ္ခြဲ ကုန္လို႔မွ (PH.D)ေက်ာင္းသားတေယာက္ ျဖစ္ခြင္႔မရခဲ႔ေတာ႔ တကၠသိုလ္အျပစ္လဲ မဟုတ္ခဲ႔သလို မိမိလည္း မိမိတကၠသိုလ္အေပၚ အားကိုးမွဳေၾကာင္႔ ခုေတာ႔ အခ်ိန္တန္ အိမ္ျပန္ရံုမွတပါး အျခားမရွိေတာ႔။ မိမိနည္းတူ ဗီဇာကုန္လို႔ ျမန္မာျပည္မွ ေစာင္႔ဆိုင္းေနၾကေသာ သူငယ္ခ်င္းမ်ား မိမိလည္း ခုေတာ႔ ဗီဇာကုန္လို႔ ျပန္လာခဲ႔ရျပီေပါ့။ ေခါင္းေလာင္းသံကေတာ႔ ၂၀၁၂ ကုန္တဲ႔ထိမေသျခာခဲ႔။ ၂၀၁၃ ေတာင္ ဘယ္လ ဘယ္ေန႔ဘယ္ရက္ဆိုတာ တကၠသိုလ္အုပ္ခ်ဳပ္ေသာ ဆရာ(ဂုရုၾကီး)မ်ားသည္ပင္ မေျပာနိဳင္သမွ် ေခါင္းေလာင္းသံသည္ တိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္လွ်က္မို႔..

Saturday, August 11, 2012

“မိုးနဲ႔ အတူ” အခ်ိန္တန္ေတာ႔လဲ အိမ္ျပန္ရံုမွတပါး


ေနသည္သာလွ်က္ရွိ၏ သို႔ေသာ္မၾကာလိုက္ေခ်။ ေကာင္းကင္တျပင္လံုး မဲေရာင္သန္းလာကာ ဘယ္အျငိဳးေတးရယ္ေၾကာင္႔မသိခဲ႔ မိုးသည္ သဲသဲမဲမဲရြာခ်ေနမိသည္။ ၀န္းက်ဥ္တခုလံုးဘာမွမျမင္ရေတာ႔ ေလေတြလဲတိုက္ပါဘိႏွယ္။ မထင္မွတ္ပဲ ဗာရာဏသီမိုးေန႔ေတြ မ်ားေနခဲ႔ျပီ ခုတေလာ မီတာခေတြ သက္သာေနခဲ႔ေခ်၏။ ကိုလာလဲ နားေနရ၏။ ေလပန္ကာသည္လည္း ပ်င္းေနေရာ႔မည္။ ပ်င္းပ်င္းရွိတာနဲ႔ ေဖ႔ဘုတ္စာမ်က္ႏွာမ်ား ေမႊေႏွာက္ကာ ၾကည္႔ေနမိေတာ႔သည္။ ဗာရာဏသီျမိဳ႕၏ မိုးေန႔ေတြမ်ားလို႔ေန၏။ မခ်ိန္းပဲလဲရြာတတ္၏။ တခါတရံ ေနပူမေရွာင္ မိုးသည္ရြာခ်တတ္၏။ မိုးရြာလိုက္သည္ႏွင္႔ မဇၥ်ိမသားတို႔ ၾကက္ေပ်ာက္ ငွက္ေပ်ာက္ေပ်ာက္ကုန္ၾက၏။ သူတို႔သည္ မိုးကိုေၾကာက္၏။ မေန႔ကလဲ မထင္မွတ္ပဲ စရဏဘူတာဘက္အပ်င္းေျပ သြားခဲ႔၏။ မခ်ိန္းပဲရြာလိုက္ရတဲ႔မိုး။ ရႊဲရႊဲစိုကာသြားခဲ႔၏။ တကၠသိုလ္၏ေခါင္းေလာင္းသံသည္လည္း မၾကားရေသး။ အခ်ိန္တို႔သည္ ၾကာလာသည္ႏွင္႔အမွ် ဒီေန႔ျဖစ္နိဳး ဟိုေန႔ျဖစ္နိဳး နဲ႔ ၾကာလာေတာ႔ ရူးခ်င္လို႔လာခဲ႔သည္။ ေစာင္႔ဆိုင္းရေသာေန႔ရက္မ်ားသည္.ေန႔မွသည္ လသို႔…။ လမွသည္ႏွစ္သို႔..။ႏွစ္မွသည္ ၂ႏွစ္သို႔ အခ်ိန္ေတြသာ ၾကာေညာင္းလို႔လာခဲ႔သည္ တကၠသိုလ္ေခါင္းေလာင္းသံကေတာ႔ တိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္လို႔ေန၏။မေသျခာခဲ႔.။ေနာက္ႏွစ္ဆိုတာလဲ မေသျခာ။ ဘယ္လိုလုပ္ေတာ႔မလဲ အေတြးစကို ရင္၀ယ္ပိုက္ျပီး တေန႔ေတာ႔ျဖစ္လာမွာပါ ဆိုတဲ႔ ကိုသန္းနိဳင္သီခ်င္းတပုဒ္ကို ျပန္လည္ၾကားေယာင္လို႔လာခဲ႔။ ဒီလိုနဲ႔ ေပးထားတဲ႔ ဗီဇာသည္လည္း မၾကာမီ သက္တမ္းကုန္ေတာ႔မည္မို႔ ႒ာေနျပန္ရန္ ေတြးရေပေတာ႔မည္။ မိမိကဲ႔သို႔ ေစာင္႔ဆိုင္းေနၾကသည္႔ သူငယ္ခ်င္းေတြလဲရွိၾကသည္။ တခ်ိဳ႔ျမန္မာျပည္မွာ လိပ္ခဲတင္းလင္းေစာင္႔ေနၾကသည္။ ဗီဇာေတာ႔မရွိၾကေတာ႔ တခ်ိဳ႔ တိုးရစ္ဗီဇာနဲ႔ျပန္လို႔လာခဲ႔ၾကေခ်ျပီ။ သူတို႔ေတြနဲ႔စာမိရင္ေတာ႔ အေကာင္းသားပါလားလို႔ေတြးမိခဲ႔သည္။ ခုေတာ႔ မိမိလည္း မၾကာခင္ ဗီဇာကုန္ေတာ႔မည္။ ေရႊမန္းကိုတင္ေမာင္သီခ်င္းကိုလည္း ငယ္စဥ္ကၾကားဘူးခဲ႔သလို က်ေနာ္လည္း ထိုနည္း၄င္း ထိုနည္း၄င္း။ျဖစ္ေတာ႔မည္။ ျပန္ဘိို႔ တာဆူရံုမွတပါး အျခားမရွိေတာ႔။ျပန္ျပန္ေတာ႔လဲ ဒုတိယ၀ါအမွီျပန္ဘို႔စဥ္းစားရေတာ႔မည္။ အင္း .ခက္ေနသည္ကား ခုထိဘာမွမေသျခာ မေရရာေသးတဲ႔ တကၠသိုလ္ၾကီးကို အျပီးပိုင္ႏွဳတ္ဆက္လို႔ လမ္းခြဲလိုက္ေတာ႔မယ္။ ရဟႏၱာေတြ စတင္ျဖစ္ေပၚခဲ႔သည္႔ သံဃာရတနာစတင္ေပၚေပါက္ရာ ေျမျမတ္မဟာနဲ႔ ဗာရာဏသီေရႊျမိဳ႕ေတာ္ၾကီးနဲ႔လမ္းခြဲခဲ႔ရေပမဲ႔ မိမိရင္ထဲမွာေတာ႔ အမွတ္ရေနစရာေတြ ရွိေနစျမဲပါ။ လမ္းၾကံဳခဲ႔ရင္ေတာ႔ ျပန္လည္ေတြ႔ဆံုခြင္႔ေလးေတြရွိေနအံုးမွာပါပဲေလ။ အခ်ိန္တို႔ၾကာလာခဲ႔သည္ႏွင္႔အမွ် ေနခဲ႔တဲ႔ေနရာေဟာင္းေလးေတြ တက္ခဲ႔ဘူးတဲ႔ တကၠသိုလ္ရဲ႕ စာသင္ခန္းမေလးမ်ားကို လြမ္းေနဆဲ လြမ္းေနလ်က္ပါ လို႔ မိမိတို႔ ( M.A)ဘြဲ႔ (၂၀၀၉)ခု ရယူျပီးသည္ႏွင္႔တျပိဳင္နက္ တကၠသိုလ္၏ စည္းမ်ဥ္းေတြသည္ ေျပာင္းလြဲလိုက္သည္ႏွင္႔ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္ မိမိ(synopsis) တင္ျပီးကထဲက ယခုခ်ိန္ထိ ဆရာမ်ားကိုယ္တိုင္က ဘာမွအတိက်မေျပာနိဳင္ေသးဟု အားရစရာေကာင္းလွေသာ ေစာင္႔ဆိုင္းရက်ိဳးသည္  မၾကာခင္ဗီဇာလည္း နိ႒ံတံ။ မိမိလည္း နိ႒ိတံလို႔ အခ်ိန္တန္ အိမ္ျပန္ရေပမဲ႔ လြမ္းျမဲလြမ္းေနလွ်က္ပါ လို႔…။

Friday, August 3, 2012

၀ါဆို၀ါကပ္ရျခင္းအေၾကာင္းမ်ား

ဒီေန႔ အမိျမန္မာျပည္မွာေတာ႔ ၀ါဆို၀ါကပ္တဲ႔ေန႔ေပါ့။ ၀ါဆို၀ါကပ္ျခင္းအေၾကာင္းမွာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ရာဇျဂိဳဟ္ျမိဳ႕ ေ၀ဠဳ၀န္ေက်ာင္းသီတင္းသံုးေနေတာ္မူစဥ္ ရဟန္းတို႔အား ၀ါဆို၀ါကပ္ ပညတ္ေတာ္မမူေသးေသာေၾကာင္႔ ရဟန္းေတာ္တို႔သည္ ေႏြ.မိုး.ေဆာင္းဥတု ၃ ပါးလံုးေဒသစာရီလွည္႔လည္ေတာ္မူခဲ႔ၾကသည္။ လူတို႔သည္ သာကီဝင္မင္းသား ဘုရားအႏြယ္ေတာ္ျဖစ္ေသာ ရဟန္းတို႔သည္ ''အဘယ္ေၾကာင့္ ေဆာင္း ေႏြ မိုးဥတုသံုးပါးလံုး စိမ္းရွင္ေသာ ျမက္ပင္တို႔ကို နင္းေခ်ကုန္လ်က္ အသက္ဟု ဆိုအပ္ေသာ တစ္ခုေသာ ဣေႁႏၵကို ညႇဥ္းဆဲကာ ေသးငယ္သည့္ မ်ားစြာေသာ သတၱဝါတို႔ကို ပ်က္စီးျခင္းသို႔ ေရာက္ေစ၍ ေဒသစာရီ လွည့္လည္ကုန္ဘိသနည္း၊ မေကာင္းသျဖင့္ ေဟာအပ္ေသာ တရားရွိေသာ သာသနာေတာ္မွ တစ္ပါးေသာ အယူရွိေသာ တိတိၴတို႔ေသာ္မွလည္း မိုးလတို႔ပတ္လံုးေၾကာင့္ၾကမဲ့ ကိန္းေအာင္းေနထိုင္ၾကကုန္ေသး၏၊ ငွက္တို႔ေသာ္မွလည္း သစ္ပင္ဖ်ားတို႔၌ အသိုက္ျပဳကာ မိုးလတို႔ပတ္လံုးေၾကာင့္ၾကမဲ့ ျမဲစြဲစြာ ေနၾကကုန္ေသး၏။ ဤသာကီဝင္မင္းသား ဘုရားအႏြယ္ေတာ္ ျဖစ္ေသာ ရဟန္းတို႔သည္ကား ေဆာင္း ေႏြ မိုးဥတုသံုးပါးလံုး စိမ္းရွင္ေသာ ျမက္ပင္တို႔ကို နင္းေခ်ကုန္ လ်က္ အသက္ဟု ဆိုအပ္ေသာ တစ္ခုေသာ ဣေႁႏၵကို ညႇဥ္းဆဲကာ ေသးငယ္သည့္ မ်ားစြာေသာ သတၱဝါ တို႔ကို ပ်က္စီးျခင္းသို႔ ေရာက္ေစလ်က္ ေဒသစာရီ လွည့္လည္ကုန္၏''ဟု ကဲ့ရဲ႕ကုန္၏၊ ႐ႈတ္ခ်ကုန္၏၊ အျပစ္ျပ ေျပာဆိုၾကကုန္၏။ ရဟန္းတို႔သည္ ကဲ့ရဲ ့႐ႈတ္ခ် အျပစ္ျပ ေျပာဆိုၾကေသာ ထိုလူတို႔၏ စကားကို ၾကားၾကေသာအခါ ျမတ္စြာဘုရားအား ဤအေၾကာင္းကို ေလွ်ာက္ၾကကုန္၏။ ထိုအခါ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤအေၾကာင္း အရာေၾကာင့္ တရားစကားကို ေဟာေတာ္မူ၍ ရဟန္းတို႔အား ''ရဟန္းတို႔ ဝါကပ္စိမ့္ေသာငွါ ခြင့္ျပဳ၏''ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
ထိုအခါ ရဟန္းတို႔အား ''အဘယ္အခါ၌ ဝါကပ္အပ္ပါသနည္း''ဟု အၾကံျဖစ္၏။ ျမတ္စြာဘုရားအား ဤအေၾကာင္းကို ေလွ်ာက္ၾကကုန္၏။ ''ရဟန္းတို႔ မိုးလ၌ ဝါကပ္စိမ့္ေသာငွါ ခြင့္ျပဳ၏''ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
ထိုအခါ ရဟန္းတို႔အား ''ဝါကပ္ျခင္းတို႔သည္ အဘယ္မွ် ရွိကုန္သနည္း''ဟု အၾကံျဖစ္၏။ ျမတ္စြာ ဘုရားအား ဤအေၾကာင္းကို ေလွ်ာက္ၾကကုန္၏။ ရဟန္းတို႔ ဝါကပ္ျခင္းတို႔သည္ ပုရိမဝါကပ္ျခင္း၊ ပစိၧမဝါကပ္ျခင္းဟူ၍ ႏွစ္မ်ဳိးရွိကုန္၏။ ဝါဆိုလျပည့္ေက်ာ္ တစ္ရက္ေန႔၌ ပုရိမဝါကပ္ရမည္၊ ဝါဆိုလျပည့္ ေန႔မွ တစ္လလြန္ၿပီးေသာ လျပည့္ေက်ာ္တစ္ရက္ 'ဝါေခါင္လျပည့္ေက်ာ္တစ္ရက္' ေန႔၌ ပစိၧမဝါကပ္ရမည္၊ ရဟန္းတို႔ ဝါကပ္ျခင္းတို႔သည္ ဤႏွစ္မ်ဳိးတို႔တည္းဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
ဒီႏွစ္သည္ ၀ါထပ္ျခင္းေၾကာင္႔ ပုရိမ၀ါကပ္ၾကရသည္။ ၀ါေခါင္လျပည္႔ေက်ာ္တရက္ေန႔ ၀ါဆို၀ါကပ္ျပီး တန္ေဆာင္မုန္းလျပည္႔ေန႔မွ ၀ါက်ြတ္သည္။ ၀ါကပ္ရာတြင္ ေက်ာင္းလို႔အမည္ရမွ ၀ါကပ္ရမည္ဟု မဟုတ္ေခ်။ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ၀ါဆိုရာ ႒ာန မ်ား သတ္မွတ္ေပးထားခဲ႔သည္။ လွည္း, ေလွ,ႏြားျခံ တို႔ေနရာ သည္လည္း ၀ါဆို၀ါကပ္ခြင္႔ ေပးထားခဲ႔၏။တစ္ရံေရာအခါ ရဟန္းတစ္ပါးသည္ ႏြားေက်ာင္းသားတို႔၏ ေနရာ၌ ဝါကပ္ျခင္းငွါ အလို႐ိွ၏။ ျမတ္စြာဘုရားအား ဤအေၾကာင္းကို ေလွ်ာက္ၾကကုန္၏။ ရဟန္းတို႔ ႏြားေက်ာင္းသားတို႔၏ ေနရာ၌ ဝါကပ္ျခင္းငွါ ခြင့္ျပဳ၏ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။ ႏြားေက်ာင္းသားတို႔၏ ေနရာသည္ ေျပာင္းေရႊ႕၏။ ျမတ္စြာ ဘုရားအား ဤအေၾကာင္းကို ေလွ်ာက္ၾကကုန္၏။ ရဟန္းတို႔ ႏြားေက်ာင္းသားတို႔၏ ေနရာ႐ိွရာသို႔ ကပ္ျခင္းငွါ ခြင့္ျပဳ၏ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
 ရဟန္းတစ္ပါးသည္ ဝါဆိုရန္ အခ်ိန္အခါ နီးလတ္ေသာ္ လွည္းကုန္သည္ႏွင့္ သြားျခင္းငွါ အလို႐ိွ၏။ ျမတ္စြာဘုရားအား ဤအေၾကာင္းကို ေလွ်ာက္ၾကကုန္၏။ ရဟန္းတို႔ လွည္း၌ ဝါကပ္ျခင္းငွါခြင့္ျပဳ၏ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
 ရဟန္းတစ္ပါးသည္ ဝါဆိုရန္ အခ်ိန္အခါ နီးလတ္ေသာ္ ေလွျဖင့္ သြားျခင္းငွါ အလို႐ိွ၏။ ျမတ္စြာဘုရားအား ဤအေၾကာင္းကို ေလွ်ာက္ၾကကုန္၏။ ရဟန္းတို႔ ေလွ၌ ဝါကပ္ျခင္းငွါ ခြင့္ျပဳ၏ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။ မိမိ ကိုရင္ဘ၀က သာမေဏသက်သီဟ လုပ္စဥ္အခါက စာခ်ဘုန္းၾကီးသည္ မွတ္လႊယ္ေစရန္ ေဆာင္ပုဒ္ေလးလုပ္ေပးထားခဲ႔သည္။ စာေမးပြဲအတြင္း၀ယ္ အလြယ္တကူအမွတ္ရေစရန္ျဖစ္၏။ {လွည္း,ေလွ,ႏြားျခံ ဤ ၃ တန္ မွတ္ရန္၀ါကပ္ေကာင္း} ဟု သင္ေပးခဲ႔ဘူးသည္။ ယေန႔ထိ ရေနသည္ကို အမွတ္တရ ေရးသားတင္ျပလိုက္ပါ၏။ ၀ါမကပ္သင္႔ေသာေနရာမ်ားမွာလည္း ျမတ္စြာဘုရားသည္ မိန္႔ေတာ္႔မူခဲ႔ေလ၏။ သစ္ေခါင္း,သစ္ခြ,လြင္တီးေခါင္,အမိုးမရွိေသာေနရာ=ေက်ာင္းအိပ္ယာ ေနရာမရွိေသာေနရာ, သူေသေကာင္ဖုတ္ရာေနရာတဲ, ထီး, အိုးစရည္း ဤ ေနရာ ၇ ေနရာကို ၀ါမကပ္ရန္မိန္႔မွာေတာ္မူခဲ႔သည္= ပညတ္ေတာ္မူခဲ႔သည္။ ဤ ၀ါမကပ္ရတဲ႔ေနရာ႒ာနမ်ားကို မိမိရဲ႕ စာခ် ဘုန္းၾကီးမွ { သစ္ေခါင္းသစ္ခြ မွတ္ၾကေလပါ လြင္တီးေခါင္လည္း မရွိ၀ိဟာ သူေသေကာင္ဖုန္ တဲကုတ္တျဖာ မကပ္ရ ဆတၳ အိုးစရည္းမွာ}လို႔ ေဆာင္ပုဒ္ေလးမ်ားသီကံုးေပးခဲ႔သည္။ မိမိကိုရင္ ၁၇ ႏွစ္သားအရြယ္က စာခ်ဘုန္းေတာ္ၾကီးမ်ား သင္ၾကားေပးခဲ႔ဘူးသည္ကို အမွတ္ရေစခဲ႔သည္။
ျမတ္စြာဘုရားသည္ ထို၀ါမကပ္သင္႔သည္ေနရာ႒ာနေတြမွာလည္း အေၾကာင္းတရားေတြရွိခဲ႔ျခင္းေၾကာင္႔  ၀ါဆို ၀ါကပ္ခြင္႔မေပးခဲ႔ျခင္းျဖစ္သည္။တစ္ရံေရာအခါ ရဟန္းတို႔သည္ သစ္ေခါင္း၌ ဝါကပ္ကုန္၏။ လူတို႔သည္ ''ဘီလူးငယ္တို႔ႏွင့္ တူကုန္၏''ဟု ကဲ့ရဲ ့ကုန္၏၊ ႐ႈတ္ခ်ကုန္၏၊ အျပစ္ျပ ေျပာဆိုၾကကုန္၏။ ျမတ္စြာဘုရားအား ဤအေၾကာင္း ကို ေလွ်ာက္ၾကကုန္၏။ ရဟန္းတို႔ သစ္ေခါင္း၌ ဝါမကပ္အပ္၊ ဝါကပ္ေသာ ရဟန္းအား ဒုကၠဋ္အာပတ္ သင့္၏ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
တစ္ရံေရာအခါ ရဟန္းတို႔သည္ သစ္ပင္ခြ၌ ဝါကပ္ကုန္၏။ လူတို႔သည္ ''သားမုဆိုးတို႔ႏွင့္ တူကုန္၏''ဟု ကဲ့ရဲ ့ကုန္၏၊ ႐ႈတ္ခ်ကုန္၏၊ အျပစ္ျပ ေျပာဆိုၾကကုန္၏။ ျမတ္စြာဘုရားအား ဤအေၾကာင္း ကို ေလွ်ာက္ၾကကုန္၏။ ရဟန္းတို႔ သစ္ပင္ခြ၌ ဝါမကပ္အပ္၊ ဝါကပ္ေသာ ရဟန္းအား ဒုကၠဋ္အာပတ္ သင့္၏ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
တစ္ရံေရာအခါ ရဟန္းတို႔သည္ လြင္တီးေခါင္၌ ဝါကပ္ကုန္၏။ မိုးရြာသည္႐ိွေသာ္ သစ္ပင္ရင္းသို႔လည္းေကာင္း၊ တံစက္ၿမိတ္သို႔လည္းေကာင္း ေျပးကပ္ကုန္၏။ ျမတ္စြာဘုရားအား ဤအေၾကာင္းကို ေလွ်ာက္ၾကကုန္၏။ ရဟန္းတို႔ လြင္တီးေခါင္၌ ဝါမကပ္အပ္၊ ဝါကပ္ေသာ ရဟန္းအား ဒုကၠဋ္အာပတ္ သင့္၏ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
တစ္ရံေရာအခါ ရဟန္းတို႔သည္ ေက်ာင္း အိပ္ရာ ေနရာ မ႐ိွဘဲ ဝါကပ္ကုန္၏။ အခ်မ္းေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊ အပူေၾကာင့္လည္းေကာင္း ပင္ပန္းကုန္၏။ ျမတ္စြာဘုရားအား ဤအေၾကာင္းကို ေလွ်ာက္ ၾကကုန္၏။ ရဟန္းတို႔ ေက်ာင္း အိပ္ရာ ေနရာ မ႐ိွဘဲ ဝါမကပ္အပ္၊ ဝါကပ္ေသာ ရဟန္းအား ဒုကၠဋ္ အာပတ္ သင့္၏ဟု (မိန္႔ ေတာ္မူ၏)။
တစ္ရံေရာအခါ ရဟန္းတို႔သည္ သူေသေကာင္ထားရာတဲ၌ ဝါကပ္ကုန္၏။ လူတို႔သည္ ''သူေသ ေကာင္ကို မီးဖုတ္ေသာ သူတို႔ႏွင့္ တူကုန္၏''ဟု ကဲ့ရဲ ့ကုန္၏၊ ႐ႈတ္ခ်ကုန္၏၊ အျပစ္ျပ ေျပာဆိုၾကကုန္၏။ ျမတ္စြာဘုရားအား ဤအေၾကာင္းကို ေလွ်ာက္ၾကကုန္၏။ ရဟန္းတို႔ သူေသေကာင္ထားရာတဲ၌ ဝါမကပ္အပ္၊ ဝါကပ္ေသာ ရဟန္းအား ဒုကၠဋ္အာပတ္ သင့္၏ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
တစ္ရံေရာအခါ ရဟန္းတို႔သည္ ထီး၌ ဝါကပ္ကုန္၏၊ လူတို႔သည္ ''ႏြားေက်ာင္းသားတို႔ႏွင့္ တူကုန္၏''ဟု ကဲ့ရဲ႕ကုန္၏၊ ႐ႈတ္ခ်ကုန္၏၊ အျပစ္ျပ ေျပာဆိုၾကကုန္၏။ ျမတ္စြာဘုရားအား ဤအေၾကာင္း ကို ေလွ်ာက္ၾကကုန္၏။ ရဟန္းတို႔ ထီး၌ ဝါမကပ္အပ္၊ ဝါကပ္ေသာ ရဟန္းအား ဒုကၠဋ္အာပတ္ သင့္၏ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
တစ္ရံေရာအခါ ရဟန္းတို႔သည္ အိုးစရည္းႀကီး၌ ဝါကပ္ကုန္၏။ လူတို႔သည္ ''တိတၳိတို႔ႏွင့္ တူကုန္၏''ဟု ကဲ့ရဲ ့ကုန္၏၊ ႐ႈတ္ခ်ကုန္၏၊ အျပစ္ျပ ေျပာဆိုၾကကုန္၏။ ျမတ္စြာဘုရားအား ဤအေၾကာင္းကို ေလွ်ာက္ၾကကုန္၏။ ရဟန္းတို႔ အိုးစရည္းႀကီး၌ ဝါမကပ္အပ္၊ ဝါကပ္ေသာ ရဟန္းအား ဒုကၠဋ္အာပတ္ သင့္၏ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။ မိမိတို႔မွာေတာ႔ ၀ါဆိုရာ ေက်ာင္းဟု မဟုတ္ေသာ္ျငားလည္း မိမိငွားေနေသာ အိမ္ကိုသာ ၀ါဆို၀ါကပ္ခဲ႔ရေပသည္။ ၀ါဆိုရန္ ရြတ္ဆိုရေသာ ပါဠိေတာ္မွာ “ဣမသၼိ ံ ၀ိဟာေရ ဣမံ ေတမာသံ ၀ႆံဥေပမိ” လို႔ ၃ ၾကိမ္၃ ခါရြတ္ဆိုရသည္။ ရွင္းလင္းခ်က္။ ဤေက်ာင္းတိုက္မွာ ၀ါတြင္း၃ လပတ္လံုး ၀ါကပ္ပါ၏။ လို႔ဆိုလိုပါ၏။ မိမိတို႔မွာေတာ႔ “ဣမသၼိ ံ ေဂေဟ ဣမံ ေတမာသံ ၀ႆံ ဥေပမိ” လို႔ ၀ါဆို၀ါကပ္ခဲ႔ရသည္။ ၀ါတြင္းကာလမွာ ဤေက်ာင္းတိုက္မွာ၀ါတြင္း ၃လပတ္လံုး ေနထိုင္ပါမည္ဟု ရြတ္ဆိုၾကျခင္းျဖစ္၏။ မိမိတို႔မွာေတာ႔ ဤ အိမ္မွာ ၀ါတြင္း၃ လ ပတ္လံုး ေနထိုင္ပါမည္ဟု ရြတ္ဆိုမွဳျပဳလိုက္ရေတာ႔၏။ ၀ါတြင္းမွာလည္း ျခြင္းခ်က္အေနနဲ႔ ျမတ္စြာဘုရားသည္။ တံု ၃ တံု တဲ႔ ။ဒါနဥၥ ဒါတံု။ ဓမၼဥၥ ေသာတံု။ ဘိကၡဳစ ပႆိတံု။  အလွဴေပးျခင္းငွာလည္းေကာင္း။ တရားေတာ္ကို နာယူျခင္းငွာလည္းေကာင္း။ ရဟန္းသံဃာအားဖူးျမင္ျခင္းငွာလည္းေကာင္း ၀ါတြင္းကာလမွာ သြားဘို႔ အနုပညတ္အေနနဲ႔ ခြင္႔ျပဳခဲ႔သည္။ ၀ါတြင္းကာလ မွာ ၀ါက်ိဳး၀ါပ်က္ျခင္းသည္ ဒုကၠဋ္အာပတ္သာသင္႔ေစသည္။ မသိနားမလည္ေသာ လူအခ်ိဳ႔သည္ ၀ါက်ိဳး၀ါပ်က္ျခင္းကိုပင္ အျပစ္ၾကီးတခု ဟု ယူဆေနၾက၏။ အမွန္စင္စစ္ ဒုကၠဋ္အာပတ္သည္ ေဒသနာၾကားက ေပ်ာက္နိဳင္သည္။ (လူအမ်ားသိေစရန္) သာျဖစ္ပါ၏။

Thursday, August 2, 2012

ဓမၼစၾက္ာေဟာေတာ္မူရာေန႔ အမွတ္တရ မိမိတို႔ေက်ာင္းသားေတြမွလည္း

ဗာရာဏသီျမိဳ႔ရွိ တကၠသိုလ္၂ ခုမွ ညီညြတ္စြာ ဓမၼစၾက္ာရြတ္ဖတ္ေနၾကပါ၏။

ဓမၼစၾက္ာရြတ္အျပီး ကိုဂဂၤါ ႏွင္႔အတူေပါ့
ဒီေန႔ ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ ဓမၼစၾက္ာသုတ္ကိုေဟာေတာ္မူေသာေန႔ျဖစ္၏။ “ ဘိကၡဳနံ ပဥၥ၀ဂၢီနံ အိသိပတန နာမေက မိဂဒါေယ ဓမၼ ၀ရံ ယံ တံ နိဗၹာန ပါပကံ” အစရွိသည္ျဖင္႔ ဓမၼစၾက္ာသုတ္ ကိုေဟာေတာ္မူခဲ႔သည္။ ေနရာကား မိမိတို႔ေနထိုင္ရာႏွင္႔ မလွမ္းမကမ္းမွာရွိသည္။ မိမိတို႔ေနထိုင္ရာသည္ မိဂဒါ၀ုန္ေတာႏွင္႔ ၂ ကီလိုမွ်သာ ေ၀းကြာ၏။ ရဟႏၱာမ်ား စတင္ေပၚေပါက္ရာ သံဃာရတနာစတင္ေပၚေပါက္ခဲ႔ရာ ေျမျမတ္မဟာ ျဖစ္သည္။ သစၥာတရား ထြန္းကာခဲ႔ရာ ေျမျမတ္မဟာမွာ ဒီႏွစ္၀ါကပ္ရေပမည္။ ဒီေန႔ဆိုရင္ အမိျမန္မာျပည္မွာ ဘုရားေတြမွာ လူမ်ားျပည္႔ၾကပ္လို႔ ဗုဒၵဘာသာတို႔ အမြန္ျမတ္ဆံုးေန႔တေန႔ဆိုကမွားအံ႔မည္မထင္။ တခ်ိဳ႔ ရံုးေတြ ပိတ္ရက္မို႔ သံဃာေတာ္မ်ား မိမိအိမ္သို႔ပင္႔ေဆာင္ျပီး ၀ါဆိုသကၤန္းမ်ားဆပ္ကပ္ၾကမည္။ တခ်ိဳ႕ရံုးေတြမွာ လည္း ပင္႔ကပ္တတ္ၾက၏။ အင္မတန္ခ်စ္စရာေကာင္းေသာ ျမန္မာျပည္ရဲ႔ ဓေလ႕ထံုးတမ္းျဖစ္၏။ မိမိတို႔ နိဳင္ငံရပ္ျခားမွာ တနည္း သစၥာတရားထြန္းကာခဲ႔ရာ ေျမျမတ္မဟာေပမင္႔ ၀ါဆိုသကၤန္းေ၀းစြ။ သို႔ေသာ္ အမွတ္တရ ကုသိုလ္ထူးေလးေတာ႔ ရင္၀ယ္ပိုက္ခဲ႔ရျပီ။ ဗာရာဏသီျမိဳ႕ရွိ တကၠသိုလ္ ၂ခု မွ သံဃာေတာ္မ်ား ေဆး၀ကၤဘာျမန္မာေက်ာင္းမွာ စုျပီး ျမန္မာျပည္ကို အမွတ္တရ လြမ္းဆြတ္ျခင္း, သစၥာတရားထြန္းကားခဲ႔ရေျမျမတ္မဟာမွာ  ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကို ေအာက္ေမ႔တသအမွတ္တရ အျဖစ္ တကၠသိုလ္၂ခုတို႔ M.A.႔ ပထမႏွစ္သံဃာေတာ္မွား.ဒုတိယႏွစ္သံဃာေတာ္မ်ား။ PH.D ေစာင္႔ဆိုင္းေနေသာ သံဃာေတာ္မ်ား.တခ်ိဳ႕ က်မ္းတင္ရန္ ေစာင္႔ေနၾကေသာ သံဃာေတာ္မ်ား. တခ်ိဳ႕တင္ဆဲ viva ထိုင္ရန္ေစာင္႔ေနေသာသံဃာေတာ္မ်ား အပါး ၆၀ ခန္႔တို႔သည္ ေဆး၀ကၤဘာျမန္မာေက်ာင္း၌ စုေပါင္းညီညာစြာ ဓမၼစၾက္ာရြတ္ဖတ္ကာ အမွတ္တရ ကုသိုလ္ေလး ျပဳလိုက္မိပါ၏။ မိမိအိမ္မွာရြတ္လဲ ရေသာ္ျငားလည္း မိဂဒါ၀ုန္ေတာ ဓေမၼခ ေစတီေတာ္အတြင္း၌ ရြတ္လဲရပါေသာ္လည္း ညီညြတ္ေရး အျဖစ္ စုေပါင္းသံျပိဳင္ရြတ္ဆိုခဲ႔ၾကသည္။